256: Πάρτε τις δεξιότητες που πιπιλίζουν

Podcast: Παίξτε σε νέο παράθυρο | Κατεβάζω

Συνεισφέρω:

Ένα αγροτικό είδος ζωής είναι συμμετέχων στο πρόγραμμα Associates του Amazon Services LLC, ένα διαφημιστικό πρόγραμμα θυγατρικών που σχεδιάστηκε για να παρέχει ένα μέσο για ιστότοπους για να κερδίσουν διαφημιστικά τέλη με διαφήμιση και σύνδεση με Amazon.com. Μπορείτε να δείτε την πλήρη αποκάλυψη θυγατρικών μας εδώ.

Κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου, ο σύζυγός μου συνειδητοποίησε ότι υπήρχε ένα ολόκληρο σωρό μεγάλων κούτσουρων που είχαμε κόψει από ένα κατεστραμμένο δέντρο πίσω από τον αχυρώνα του χοίρου πέρυσι, αλλά ποτέ δεν έπεσε μέχρι το ξύλο για να χωρίσει και να στοίβα. Ως εκ τούτου, το απόγευμα της Κυριακής το απόγευμα μας ήταν να βγούμε έξω και να φροντίσουμε αυτά.

Επιτρέψτε μου να ρυθμίσω τη σκηνή για εσάς. Ο σύζυγός μου έχει πάρει το τρακτέρ έξω από εκεί που όλα αυτά τα μεγάλα κούτσουρα είναι, έφερε ένα φορτίο κάδου πίσω στην περιοχή του ξύλου μας, σταθμεύει τον τρακτέρ ακριβώς στο ξύλο διαχωριστή και τώρα στέκεται στο έδαφος, προσπαθώντας να κυλήσει αυτά τα μεγάλα κούτσουρα από τον κάδο στον διαχωριστή. Πηγαίνει καλά μέχρι να φτάσουμε σε αυτό το πραγματικά μεγάλο κομμάτι ξύλου, και μου λέει, “hop στο τρακτέρ και το υποστηρίζει”.

Τώρα, επιτρέψτε μου να παρεμβαίνω εδώ που έχουμε φτάσει στο στάδιο της ζωής όπου τα παιδιά δεν είναι πραγματικά γύρω για να βοηθήσουν με τα αγροτικά έργα πια – και αυτό θα γίνει μόνο πιο εμφανές όταν μετακινούνται έξω. Λίγα χρόνια πίσω, υπήρχαν πολλές δουλειές που θα τους περάσουν επειδή ήταν καλύτεροι σε αυτό … ή απλά δεν ήθελα να το κάνω.

Όπως … Οδήγηση του τρακτέρ. Τώρα, μην με πάρτε λάθος, μου αρέσει το ιδέα της οδήγησης ενός τρακτέρ. Αισθάνεται πολύ “Farmgirl Awesome” για μένα. Και εγώ κουτί κάνε το. Είναι απλώς ότι εμπίπτει στην κατηγορία του Κάτι που δεν κάνω αρκετά και έτσι κάθε φορά που καταλήγω να το κάνω, καταλήγω να χρειάζομαι ένα ολόκληρο μεγάλο μάθημα για το πώς να το κάνω.

Έτσι, ούτως ή άλλως, ο σύζυγός μου με ζητά να υποστηρίξω τον τρακτέρ από τον διαχωριστή ξύλου, ώστε να μπορεί να ελιχτεί διαφορετικά αυτό το γιγαντιαίο κομμάτι ξύλου και το μυαλό μου πηγαίνει κενό. Δεν ξέρω πώς να υποστηρίξω αυτό το πράγμα, γιατί δεν ήμουν στο τρακτέρ σε πιθανώς δύο χρόνια. Γι ‘αυτό παίρνω στο τρακτέρ, προσπαθεί να μου εξηγήσει πώς να υποστηρίξω τον τρακτέρ, ενώ βρίσκεται μπροστά από το τρακτέρ, προσπαθώντας να ελιχτεί αυτό το πραγματικά τεράστιο κομμάτι ξύλου από τον κάδο … και δεν μπορώ να ακούσω κάτι που λέει γιατί, τρακτέρ.

Κάνω αυτό που νομίζω ότι μου λέει να κάνω, αλλά ο καταραμένος τρακτέρ δεν θα πάει αντίστροφα. Και ακριβώς όπως παίρνω πραγματικά απογοητευμένος, ένα από τα παιδιά τραβάει στο δρόμο από την εργασία. Έρχεται, για να με βοηθήσει, και στη συνέχεια φώναξε στον πατέρα του: “Δεν θα πάει στην αντίστροφη, είναι κολλημένος. “

Ήταν σαν ένα είδος ξεκαρδιστικού σκίτσου κωμωδίας που είναι μόνο αστείο αν δεν είσαι αυτός σε αυτό.

Τελικά παίρνουμε τον ελκυστήρα persnickity στο αντίστροφο, και να πάρει το φορτίο όλα φροντίδα και μου λέει Πηγαίνετε πίσω στο τρακτέρ και οδηγήστε το στο πεδίο. Και είμαι σαν, με συγχωρείτε, τι; Μου δίνει μια πορεία συντριβής για το πώς λειτουργεί και οδηγώ πίσω από τον αχυρώνα με τον περπάτημα μπροστά μου δείχνοντας μου στο σωρό.

Φτάνουμε στο σωρό και είναι σε μια μικρή τρύπα, έτσι μου δείχνει πώς να ρυθμίσω το φρένο στάθμευσης. Πηγαίνω και πετάμε περισσότερα γιγαντιαία κούτσουρα στον κάδο. Στη συνέχεια γυρίζει σε μένα και λέει “Εντάξει, επιστρέψτε και πάρτε το πίσω”.

Και κοιτάζω αυτό το τρακτέρ που βρίσκεται σε λίγο παρακμή σε μια τρύπα, με τον κάδο φορτωμένο όσο το δυνατόν πιο γεμάτο και είπα, “Όχι, εσείς Οδηγήστε το πίσω. “

Και είπε, “Όχι. Ο μόνος τρόπος που θα μάθετε να το οδηγείτε είναι αν το οδηγείτε”.

Κάνοντας το πράγμα ακόμα κι αν δεν θέλετε

Στα 44, μπορώ ακόμα να μοιάζω με ένα πενιχρό 7χρονο που έχει πει να κάνει μια αγγαρεία που δεν θέλω να κάνω και είμαι βέβαιος ότι αυτό έμοιαζα σε αυτή την ακριβή στιγμή. Αλλά πήρα και με περπάτησε ξανά σε όλα τα βήματα. Και πήρα αυτό το γιγαντιαίο φορτίο μεγάλων κομματιών ξύλου πίσω στο ξύλο.

Πρέπει να καταλάβετε ότι με τον τρόπο σκέψης μου, αυτό είναι ένα επόμενο επίπεδο τρακτέρ που οδηγούν τα πράγματα, γιατί για να φτάσετε από το ξυλουργικό στο πεδίο και πίσω ξανά πρέπει να περάσετε από αυτό το μικροσκοπικό μέρος ενός μονοπατιού που είναι μόνο τόσο ευρύ όσο ο τρακτέρ, και καμπυλώνετε γύρω από ένα ginormous stump από τη μία πλευρά, ένα μάτσο από gnarly trees από το άλλο, και πρέπει να σας πρέπει η γωνία. Αλλά είμαι 5 πόδια 4 όχι 6 ft 5 έτσι όταν έχω τον κάδο σε αυτό το ύψος, είμαι κάπως τυφλός για μερικά δευτερόλεπτα.

Είναι “συναρπαστικό”.

Αλλά επέστρεψα για μερικά ακόμη φορτία. Δεν συντριβή, δεν έκανα άνω, δεν χτύπησα τίποτα ή κανέναν. Οδήγησα τον τρακτέρ και επέζησα.

Εδώ είναι αυτό που πρέπει να πάρετε από αυτήν την ιστορία.

Το σημείο σε όλο αυτό, αυτό που πραγματικά μπήκαμε, είναι όταν ο σύζυγός μου είπε: “Όχι, ο μόνος τρόπος που θα μάθετε να το οδηγείτε είναι αν το οδηγείτε”. Φίλοι, αυτό ισχύει εκεί για τόσα πολλά πράγματα.

Μερικές φορές, όταν επιλέγουμε και επιλέγουμε τις δεξιότητες που θέλουμε να μάθουμε, ξεχνάμε ότι η μάθηση είναι συχνά άβολα και τείνουμε να εξαλείψουμε εκείνους που μπορεί να πιπιλίζουν να αναλάβουν. Ή να τα περάσετε σε κάποιον άλλο.

Αλλά η αυτοσυγκέντρωση/η αυτοπεποίθηση σημαίνει ότι θα πρέπει να μάθετε κάποια πράγματα που δεν θέλετε να κάνετε Για να μπορέσετε να κάνετε τα πράγματα που θέλετε να κάνετε.

Δεν χρειάζεται να ξέρετε πώς να κάνετε τα πάντα – αυτό είναι συντριπτικό και μη ρεαλιστικό – αλλά αν υπάρχει κάτι που έχει νόημα για να ξέρετε πώς να το κάνετε γιατί είναι χρήσιμο για τη ζωή που ζείτε και τα πράγματα που θέλετε να ολοκληρώσετε, θα πρέπει πιθανώς να πάρετε αυτή τη δεξιότητα κάτω από τη ζώνη σας.

Υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να αυξήσουν το κρέας, αλλά συγκρατούνται επειδή δεν θέλουν να κρεμάσουν τα ίδια τα ζώα τους. Ναι, υπάρχουν άνθρωποι που θα το κάνουν για εσάς. Τι γίνεται αν δεν μπορείτε να μπείτε με το κρεοπωλείο το επόμενο έτος; Τι γίνεται αν είναι γεμάτοι. Τι γίνεται αν συμβεί κάτι και πρέπει να χασφαλίσετε νωρίς;

Εδώ είναι το πράγμα που μερικοί άνθρωποι ξεχνούν να σας πουν. Με κάποιες δεξιότητες, ειδικά εκείνες που βρίσκονται σε μια εξοχική κατοικία, δεν παίρνουν λιγότερο άβολα και δεν παίρνουν “ευκολότερα” και δεν παίρνουν λιγότερο επικίνδυνες, απλά παίρνετε πιο έμπειροι στο να τους κάνουν.

Σχετικά με αυτό…

Υπάρχει ένα άλλο κομμάτι σε αυτό που με κάνει πάντα να κουνάω το κεφάλι μου λίγο: οι λαοί που σπρώχνουν να μαθαίνουν κάτι γιατί όταν έρχεται η αποκάλυψη ζόμπι είναι Απλά θα φτάσει σε αυτό τότε. Θα μεγαλώσουν έναν κήπο όταν πρέπει, όταν δεν το έχουν κάνει ποτέ πριν, θα κυνηγήσουν για το φαγητό τους όταν πρέπει, όταν δεν το έχουν κάνει ποτέ πριν. Και τα λοιπά.

Αυτό είναι πραγματικά εκπληκτικό και πνευματικό και επίσης αρκετά ηλίθιο.

Ναι, υπάρχει κάτι που πρέπει να ειπωθεί για το γεγονός ότι το άστρο για να πηδήξει σε μια εντελώς άγνωστη και ολοκαίνουργια κατάσταση με τα δύο πόδια και να το πάρει, όλοι πιθανότατα έπρεπε να το κάνουμε αυτό στη ζωή μας περισσότερο από μερικές φορές. Αλλά αυτό δεν πρέπει να είναι ο κανόνας και δεν πρέπει να είναι το σχέδιο. Γιατί, με τόσους πολλούς τρόπους για να μάθουμε για πράγματα, τρόπους που δεν υπήρχαν ακόμη και πριν από 100 χρόνια, αναβάλουμε την εκμάθηση κάτι που πιστεύουμε ότι ίσως χρειαστεί να γνωρίζουμε;

Πάρτε την ικανότητα!

Πάρτε τις δεξιότητες που σας πιπιλίζουν. Πάρτε τις δεξιότητες που σας κάνουν να αισθάνεστε άβολα. Πάρτε τις δεξιότητες για εργασίες που κάποιος άλλος συνήθως φροντίζει. Πάρτε τις δεξιότητες που γνωρίζετε ότι πρέπει να ξέρετε πώς να το κάνετε, αλλά δεν το κάνετε επειδή τις μεταφέρετε πάντα σε κάποιον άλλο.

Μάθετε να κάνετε τα πράγματα. Επειδή θα είστε μόνο σε θέση να τα κάνετε αργότερα αν αρχίσετε να τα κάνετε τώρα.

-Amy Dingmann, 11-14-23